Crisis? What Crisis?

Crisis? What Crisis? Juist, het is de titel van een legendarische LP, van een al even legendarische supergroep. En kijkend naar de LP hoes van Crisis? What Crisis?, dan stel je je automatisch de vraag of de man op die stoel ondernemer dan wel aannemer is die volbewust en met vertrouwen de toekomst tegemoet ziet. En dat alles ongeacht de sombere berichtgeving van politici en/of media.

Of is het de opdrachtgever die met de armen over elkaar wacht op betere tijden en dus maar even een day off genomen heeft. Is er nu wel echt een crisis? Of valt het wel mee? En praten we elkaar maar wat aan, of worden we door bestuurders en media op dat spoor gezet? Natuurlijk, als je bedrijf het niet meer redt, dan is dat een drama. Maar er zijn altijd nog ergere zaken…. Want als je er anders naar kijkt, dan is onze wereld, een wereld aan kansen.
Het jaar 2012 blijft ons – zeker de wegenbouwwereld – echt niet bij als hét jaar van Epke of van de hockeydames die allen schitterden in Londen met goud. Het jaar 2012 staat eigenlijk in het teken van de €, wel of niet er in blijven, over wel of geen vertrouwen in, eigenlijk meer nog het wantrouwen in de politiek, in de het bankwezen, in elkaar om iets van de toekomst te maken. En de media gaat daar ook stevig in mee. Luisteren naar radio 1 is al lang verworden tot soberheid troef….

De realiteit
Is het allemaal wel zo dramatisch? En als is het crisis, is het niet zo dat juist dan er ook weer kansen en visies op een betere toekomst gaan ontstaan? Daarom zou het motto voor 2013, zeker voor de (wegen)bouw, moeten zijn: kijken naar en nog meer het realiseren van KANSEN. Elkaar niet de put in praten, maar vooral kijken waar de kansen zich voordoen. Echt, als je goed nadenkt en creatief bent, dan zijn die er ook. En wees gerust, alles is een golfbeweging, dus ook de crisis. Morgen (in de toekomst) gaat het ongetwijfeld weer een keer beter.
Waar liggen de kansen voor de (wegen)bouwsector dan? Kijk naar de sector als ware het een echte markt, met kopers en verkopers (opdrachtgever en -nemers). In de klassieke echte markt kan de koper kopen wat hij wil, en de verkoper verkopen en aanprijzen wat hij wil. In een ver verleden was dat ook zo in de bouw. Opdrachtgevers hadden hun huis- of hofleveranciers. Maar met meer en betere regelgeving. En alle aanbieders moeten gelijke kansen krijgen. Maar dat is ook al weer verleden tijd, of het wordt verleden tijd. Je ziet nu toch weer een beweging dat er expliciete vraagspecificaties worden opgesteld: de klant/opdrachtgever mag weer wat vragen, en de beste aanbieder mag iets extra bieden en daarvoor extra’s (middelen) vragen. De echte marktwerking komt weer terug. De golfbeweging dus.
En op die markt, daar komen mensen samen. Ook in de bouw. De factor mens is belangrijk. En in de bouw is dat vooral vergrijzing. De jongeren stromen niet of te weinig in. Daarom moeten we de senioren in de bouw eerder gaan zien als verrijking in plaats van vergrijzing. De senior, de ervaringsdeskundige in de bouw, die moet gekoesterd worden. En dat kan ook. Dat vraagt een actieve en positievere positionering van langer werken in onze branche. Een taak van de markt. En in een tijd dat mensen ook veel ouder worden (beter onderhoud van de mens eigenlijk door betere technieken en monitoring, maak de vergelijking met beheer van infra) moet het ook normaal worden dat mensen langer moeten/mogen werken. En dat de kennis en kunde wordt behouden. Ook weer – juist – een golfbeweging.

Factor mens
De mens is het belangrijkste voor overleven op de markt. Dat vraagt om de mens beter te maken door betere educatie, lees ook betere communicatie. Een aspect dat in de bouw meer aandacht moet en kan krijgen. En dan is het inhaken op nieuwe media echt een kans, geen bedreiging. En wat te denken over de onderwijsinstellingen waar de toekomst zit die beter en sneller kan rekenen dan wij, de deskundigen van de vorige eeuw. Samenwerken van jong en oud zou het beste zijn wat de bouw kan overkomen.
Onderwijs, onderzoek, research, met oog voor praktijk en haalbaarheid, keuzes maken voor duurzaamheid en dit ook onderbouwen. Met de kennis van nu en met de modellen over het milieu – hoe deze zich kan of moet ontwikkelen – moet het mogelijk zijn creativiteit en innovatiedrang te stroomlijnen en de bouw te verbeteren. Daar liggen de kansen. Die moeten we alleen willen zien en ook willen benutten.
Belangrijk is in dit alles – met marktpartijen, mensen daarin, onderwijs en onderzoek, innovatie – dat er wel goed gecommuniceerd wordt. En met de social media is dat een must, een noodzaak. Daar moeten de marktpartijen in de bouw wel in meegaan. Dan kan 2013 zomaar kansen omturnen in goed ondernemerschap. Daarom ook Crisis? What crisis? Laat het woord crisis eens weg en denk in golfbewegingen. Golven leveren energie. Stilstaand water daar en tegen, dat vraag energie om vooruit te komen.

A.G. Kneepkens
Wegbouwkundig ingenieur, directeur Infra Quality Support

In December 2012 heeft de auteur onder de titel ‘Crisis? What crisis?’ een presentatie gegeven over kijken naar 2013 met oog voor vooral de kansen die de wereld biedt. Dit opiniestuk is een weergave van deze presentatie die vooral inzet op kijken wat