Hittebestendige mannen

Ik reed recentelijk over een invoeglus voor de autosnelweg en het viel me op dat het asfalt aan de binnenzijde blijkbaar tijdens de hittegolf begin juli is gaan smelten. In combinatie met wringende wielen van vrachtauto’s was de bovenlaag gedeformeerd en resteerde nu een oppervlak dat gelijkenis vertoonde met een gesmolten chocoladereep. Het geeft maar aan hoe hoog de temperatuur kan oplopen vlak boven het zwarte asfalt. Dan moet ik gelijk denken aan de mensen van de asfaltploegen die vaak gewoon door moeten werken met dit hitte.

Op een zeer warme vrijdagavond – na weer zo’n hete dag in het oosten van ons land – fietste ik met mijn vrouw naar de binnenstad om een terrasje te pikken. Tot mijn verbazing zag ik dat de asfaltploegen daar nog steeds bezig waren met de reconstructie van enige centrumwegen. Met ogenschijnlijk dikke oranje kleding stonden enkele heren handmatig asfalt te verdichten in enkele verloren hoeken, terwijl verderop nog een walsploeg actief was. Mijn vrouw keek met grote verwondering – of was het ‘bewondering’? – naar die onverzettelijke mannen die gewoon doorgingen met hun werk, boven het warme asfalt.
Ook bij de afrondende werkzaamheden aan een nieuwe randweg langs mijn woonplaats was einde werk, ook pas einde werkdag. Op de webcam kon je zien dat de asfaltploegen ook ’s avonds doorgingen tot het werk klaar was. Want even de volgende ochtend het laatste stukje doen is logistiek en kwalitatief niet haalbaar. Stel je toch voor dat we allemaal in Nederland zo’n mentaliteit hadden: doorwerken tot je klaar bent en niet stoppen als het exact 17:00 uur is. En dan op rustige momenten weer wat korter werken. Zo’n flexibele werkweek zou in heel veel beroepen een veel hogere productie opleveren. Mocht het ooit zo ver komen: tot die tijd past diep respect voor al die mensen die bij hitte en op onregelmatige tijden aan ons wegennet werken!
 
Ing. Frank de Groot
Hoofdredacteur GWW-Totaal