Wie draait er op voor onveiligheid?
Drie mkb-ers, drie voorbeelden van ongewild slachtofferschap. De eerste mag in onderaanneming historisch voegwerk renoveren aan een voorgevel. Aan het eind van de klus vraagt de hoofdaannemer of de voeger voor vertrek nog even aan de achterzijde een vierkante meter rechttoe rechtaan voegwerk meepakt. Want dat had de metselploeg vergeten. De dienstwillige voeger verstapt zich, komt lelijk ten val en zit op rekening van de baas thuis. De hoofdaannemer geeft niet thuis, want er was geen formele opdracht.
De tweede is doende zijn bouwplaats voor te bereiden en moet wat borden plaatsen. Enkele centimeters diep zit een brokje beton, dus maar even het stootijzer gepakt: poef, middenspanningsleiding geraakt. En dat terwijl we ver buiten de gevarenzone zitten volgens de KLIC-info. De netbeheerder geeft natuurlijk niet thuis. Onze mkb-er kan voor de gevolgschade gelukkig nog terecht bij zijn verzekeraar, maar voor de loonkosten van zijn arbeidsongeschikte werknemer draait hij twee jaar lang op.
Dat alles valt nog in het niet bij het derde geval. Een MKB INFRA-lid mag in onderaanneming van een hele grote collega werkzaamheden uitvoeren op het terrein van een Nederlandse multinational. Tijdens het graafwerk worden eigenaardige dampen en kleurpatronen van de grond waargenomen: giftige troep. De werknemer gaat ziek naar huis en ons lid stelt de hoofdaannemer en de nationale trots op de hoogte en aansprakelijk. Omgaande telefonische reactie: u hoeft geen werk meer te verwachten van ons en bij de multinational komt u ook de poort niet meer in. Is dat een variant van de Generieke Poort Instructie?
Niet alleen de mkb-ers zijn hier uiteindelijk de dupe. Elke vakbekwame medewerker die uitvalt is er één te veel en één minder om de hoofdaannemer, netbeheerder of opdrachtgever te ontzorgen in deze tijd van schaarste en dan hebben we het nog niet over de financiële pijn van de loondoorbetaling.
Philip van Nieuwenhuizen
Voorzitter/directeur MKB INFRA
