Op de bres voor het branchebelang
Hij is graag samen met zijn vrouw Rosina op pad met de caravan en hij begeleidt met groot plezier koren op piano of orgel. Maar de ‘professionele passie’ van Henk de Koning (72) is: opkomen voor de belangen van gww-ondernemers. Zijn carrière begon in 1976 op het secretariaat van VAGWW en nog altijd is hij actief. Onder meer als vaste notulist bij de vergaderingen van MKB INFRA en ook verzorgt hij het secretariaat van de vereniging KLO (Kabel en Leiding Overleg).
Tekst: Arie Grevers
Beeld: NVAF
Henk de Koning: “Een federatieve koepel waar ook alle, nu nog, onafhankelijke brancheverenigingen zich thuisvoelen. Dat zou voor de toekomst best eens een interessante optie kunnen zijn.”
Op 13 september overleed aan een verwoestende ziekte
Oud secretaris en erelid mr Henk de Koning
Henk is vanaf 15 april 1976 tot en met 31 december 2016 werkzaam geweest voor de Nederlandse Vereniging Aannemers Funderingswerken (NVAF) en haar rechtsvoorgangers. Na zijn pensionering als secretaris heeft hij meegewerkt aan de realisatie van richtlijnen en publicaties. De laatste is vlak voor zijn overlijden tot afronding gekomen. In 2018 is Henk benoemd tot erelid van de NVAF wegens zijn grote verdienste voor de vereniging.
“Wij zijn Henk veel dank verschuldigd voor zijn geweldige inzet gedurende al die jaren en zullen zijn opgewektheid, betrokkenheid en positieve instelling enorm missen.”
Henk is een wandelend archief van de geschiedenis van de brancheverenigingen in de gww. Zijn professionele loopbaan is als het ware vergroeid met deze geschiedenis. Zijn carrière begon in 1976 bij VAGWW, Vereniging Aannemers Grond-, Water- en Wegenbouw, vier jaar na de oprichting van deze brancheorganisatie. Een prima naam vindt hij, omdat hij de afkorting gww nog altijd meer passend vindt dan het populaire ‘infra’. Gww dekt volgens hem de lading beter. Bovendien stond het zo omschreven in de vestigingswetgeving.
Het was in die dagen lastig een baan te vinden als startend jurist en na een vijftal sollicitatiepogingen stuitte hij op een minuscule advertentie in een regionaal dagblad. Ter ondersteuning van het secretariaat zocht de nog jonge branchevereniging, die op haar hoogtepunt ongeveer 500 leden telde, dringend een jurist. Henk reageerde, werd uitgenodigd en kon direct aan de slag. Zo belandde hij in de gww. Eerder bij toeval.
Zijn vader werkte weliswaar bij wat toen nog de afdeling bestratingen heette van de gemeente Amsterdam, maar hij bracht zijn werk niet mee naar huis. Bovendien had hij weinig van doen met het uitvoerende deel. Maar Henk kan zich wel herinneren dat hij als kind gefascineerd was door zwaar materieel: “Shovels, draglines en kiepwagens. Ik vond het geweldig. Ik zag ze bij ons voor de deur aan het werk. We waren met ons gezin één van de eerste bewoners van de westelijke uitlegging, de latere tuindorpen. En dan kreeg je de ontwikkeling van het gebied, het bouwrijp maken, van nabij mee.”
Oprechte mensen
Al snel voelde Henk zich helemaal thuis in de branche. Hij raakte eraan verknocht en niet in de laatste plaats aan het type ondernemer voor wiens belangen hij opkwam. “Oprechte mensen, die doorgaans vanuit helemaal niets bijna letterlijk een onderneming uit de grond stampten. Dat gold zeker voor de leden van de Nederlandse Vereniging Aannemers Funderingswerken (NVAF), een branchevereniging die in 1947 onder de naam Nederlandse Vereniging van Werkgevers in het Heibedrijf was opgericht. Van deze club mocht ik van 1989 tot 2017 secretaris zijn en heb ik de Nederlandse leden vertegenwoordigd bij internationale funderingsorganisaties als de EFFC en de DFI. De laatste is een meer technisch georiënteerde club. Het is een periode waaraan ik met veel voldoening terugdenk. We hebben veel geïnitieerd, ingericht en bereikt. Denk aan de LEF, de landelijke erkenningsregeling funderingswerken en later de richtlijnen die nog regelmatig worden geactualiseerd. Nog altijd verzorg ik de eindredactie en maak ze persklaar, inclusief controle drukproeven.”
Afscheidingen en fusies
De NVAF was onderdeel van de VAGWW, maar wilde in 2001 verder op eigen benen. “Ik zat tegenover Philip van Nieuwenhuizen, de huidige directeur/voorzitter van MKB INFRA. Hij vertegenwoordigde toen VIANED. En ik kan niet anders zeggen dan dat hij ons destijds heel coulant heeft behandeld.”
Henk heeft in zijn loopbaan vele afscheidingen en fusies voorbij zien trekken. Wat is volgens hem de belangrijkste oorzaak van dat soort bewegingen? “Ontevredenheid over belangbehartiging, speelt een belangrijke rol. De NVAF vond dat de stem van de funderingsbedrijven te weinig doorklonk in het beleid van de VIANED. En als je denkt dat je het zelf beter kunt, start je je eigen toko.”
Alles onder één dak?
De meest tumultueuze periode in het land van bouw- en infra-brancheverenigingen was wel tijdens het ontstaan van Bouwend Nederland toen Elco Brinkman probeerde alle brancheverenigingen onder één dak in Zoetermeer te krijgen. Hoe heeft Henk deze periode ervaren? “Roerig was het zeker. Ze waren de NVAF zelfs vergeten uit te nodigen voor die fameuze voorlichtingsavond in hotel Oud London te Zeist. Ik was wel aanwezig en al op die avond was duidelijk, dat die poging ‘alles onder één dak’ niet ten volle zou slagen. Later zou MKB INFRA ontstaan, vooral bestaande uit oud-VAGWW’ers en -NVWB’ers. En zo is er nog een aantal clubs dat liever alleen verderging, onder hen de NVAF.”
Toch vindt Henk het streven naar één organisatie voor de bouwsector niet verkeerd en hij heeft respect voor de wijze waarop Bouwend Nederland (BN) erin slaagt de gelederen gesloten te houden. “Ik denk wel eens dat, als je er een federatief verband van maakt, de organisatie interessanter zou kunnen worden dan deze voor de onafhankelijke brancheverenigingen nu is. Er wordt overigens op alle niveaus ook nu al constructief samengewerkt in de gww-sector.”
Lichtpuntjes
Verleden jaar werd Henk ziek. Hij heeft een zware chemokuur moeten ondergaan, maar hij blijft strijdbaar en heeft zijn subtiele gevoel voor humor niet verloren. “Ik ben 24 kilo afgevallen. Er konden wel een paar kilootjes af, maar dit was weer wat overdreven.” De werkzaamheden voor MKB INFRA blijft hij verrichten zolang anderen vinden dat het nog kan. “Want het zijn voor mij lichtpuntjes van hetzelfde kaliber als mijn grote hobby’s: lekker met de caravan op pad zijn en piano- en orgelbegeleiding van koren.”
