Dubbele standaarden voor emissiereductie?

Artikel delen

Naast mijn woning worden momenteel 421 nieuwe woningen met veel publiek en privé ‘groen’ gerealiseerd. Dit gebeurt op een terrein zo groot als zes voetbalvelden, waar vroeger een fabriek stond. Deze column biedt te weinig ruimte voor alles wat ik naar aanleiding van die bouwactiviteiten wil schrijven.

Philip van Nieuwenhuizen

Net zo goed als het terrein naar mijn mening veel te weinig ruimte biedt voor deze verdere verdichting van de binnenstad. Went u er dus maar vast aan dat ik in toekomstige columns vaker zal refereren aan dat project. Vandaag zal ik me niet begeven in de ruimtelijke vraag, maar beperk ik me tot het gooien van een steen in de vijver over de logistiek.

De oude fabriek is afgebroken en het puin is gebroken (door een dieselaangedreven breker) om straks te dienen voor het aan- en opvullen van het terrein. De bergen puin zijn inmiddels door dieselshovels en kranen al een aantal keren verplaatst, omdat ze kennelijk iedere keer in de weg liggen van een volgende stap in de bouw. Ook de bergen afgegraven grond ondergaan met regelmaat hetzelfde lot en zijn inmiddels al drie keer verplaatst. Niet erg efficiënt trouwens. Ik durf er geen schatting van te maken om hoeveel kuub het gaat, maar wellicht dat u zich er een beeld van kunt vormen als ik zeg dat hier al acht maanden minimaal een shovel en een mobiele kraan 8 uur per dag mee bezig zijn, vaak aangevuld met ander dieselmaterieel, zoals tractoren, dumpers en rupskranen.

In een bestaande wijk waar direct aan het project 500 woningen grenzen. Hoe kan het dat onder deze omstandigheden geen emissiearme of emissieloze productie wordt geëist? Bij het kleinste infrastructurele project eist elke zichzelf respecterende gemeente het onmogelijke van onze leden op het gebied van emissie. Waarom gelden er bij de bouw van huizen in een dichtbevolkte omgeving hele andere standaarden?

Philip van Nieuwenhuizen
Voorzitter/directeur MKB INFRA